To odkrycie może znacząco wpłynąć na wiedzę archeologów o średniowiecznym Wrocławiu. Remont zabytkowego budynku, będącego dawną siedzibą PKO BP niósł za sobą niespodziankę — fragmenty trzynastowiecznych murów obronnych odkryte w piwnicy.

Fot. Tomasz Kastek

Trwa renowacja budynku na ul. Gepperta. Kiedyś była tu siedziba PKO BP, w przyszłości mają powstać biura, lokale usługowe, a także restauracja z dużymi witrynami z widokiem na plac Solny. To, co najciekawsze, skrywały jednak piwnice gmachu. Pod posadzką odnaleziono mury, będące częścią obwodu obronnego średniowiecznego Wrocławia. Odkrycie jest tym cenniejsze, że wiedza archeologów na temat dokładnego przebiegu obwodu pozostaje niepełna.

— Przebieg muru międzymurza był rekonstruowany z przybliżeniem wynikającym z logiki, jak i analizy archiwalnej dokumentacji ikonograficznej oraz odkryć dokonanych w trakcie badań archeologicznych na Starym Mieście — przyznaje archeolog, Tomasz Kastek — Znalezisko ma dużą wartość naukową w kontekście historii Wrocławia. Pokazuje, że istniał rozbudowany obwód obronny, który został wchłonięty przez kamienice mieszczańskie, które powstawały wzdłuż niego w okresie średniowiecza.

Wcześniej podobnego odkrycia dokonano w dwóch innych miejscach. Jednego przy bibliotece na ulicy Szajnochy oraz drugiego, bliżej ulicy Kazimierza Wielkiego.

Obwód obronny średniowiecznego miasta

W XIII wieku miasto znacznie różniło się od tego, które znane jest nam dziś. Jedną z największych różnic jest to, że niegdyż budynki mieszczańskie we Wrocławiu otoczone były obwodem obronnym. Jego częściami były dwa międzymurza: jedno od strony południowej, drugie od zachodniej. Wokół systemu obronnego stała fosa wewnętrzna — Czarna Oława.

Główne mury od 6 do 8 metrów wysokości i ponad 2 grubości. Nowoodkryty kawałek międzymurza ma 1,25 metra wysokości i około 1,20 m grubości.

— Ława tego kamiennego fundamentu jest dość wysoki jak na obwód trzynastowieczny w porównaniu do muru głównego. Nie mamy pewnych danych co do wysokości, jaką mogły mieć mury międzymurza. Tylko kurtyna obwodu głównego była na tyle duża, że doklejone do niej kamienice nie spowodowały rozbiórki tego obiektu — tłumaczy archeolog. — Fragment tego obwodu w pełnej wysokości zachował się koło nowej szkoły na Białoskórniczej.

Najstarsza mapa pomiarowa Wrocławia pochodzi z 1578 roku, a jej autorami są Vroom i Gross. Pokazuje ona układ miasta z końca XVI wieku. Można doszukać się w nim elementów pochodzących z XIII w., jednak najnowsze odkrycie pozwoli archeologom lepiej zrozumieć historię miasta.