Kamienica Oppenheimów przy pl. Solnym 4 otrzymała w tym roku Dolnośląski Laur Konserwatorski. W odrestaurowanym budynku znajduje się obecnie siedziba Fundacji Op Enheim. Przeczytajcie, jak zmieniał się ten unikatowy, historyczny obiekt na przestrzeni lat!

17 października Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków przyznało Dolnośląskie Laury Konserwatorskie 2023. Komisja konkursowa nagrodziła zabytki, które zostały najlepiej odrestaurowane w latach 2017- 2022. W 5. edycji konkursu wyróżniono cztery obiekty we Wrocławiu:

• kamienicę Oppenheimów przy pl. Solnym 4 (w kategorii zabytek nieruchomy),
• dawny pałac Leipzigera przy ul. Wierzbowej (w kategorii zabytek nieruchomy),
• dawny klasztor franciszkanów przy ul. Włodkowica (w kategorii zabytek nieruchomy),
• wagon tramwajowy typu Maximum #325 z 1901 roku (w kategorii zabytek ruchomy).

Historia kamienicy Oppenheimów

Kamienica przy pl. Solnym 4 powstała w XIII wieku. W swojej historii była kilkukrotnie przebudowywana (na przełomie XVII i XVIII w. oraz w XIX i XX w.). W 1810 roku właścicielem kamienicy został Heymann Oppenheim. Jego inicjał i data „1810” znajduje się w tympanonie portalu. W XIX wieku w budynku mieściły się pomieszczenia handlowe (zakład szewski, księgarnia, sklep z bielizną i pasmanterią Korn), bank, a następnie mieszkania czynszowe. W latach 1898–1938 działał tam natomiast znany sklep obuwniczy rodziny Herz. W 1902 roku kamienica została przekazana gminie żydowskiej, która zarządzała obiektem do 1941 roku.

– Kamienica była także siedzibą fundacji baronowej Julie von Cohn‐Oppenheim, małżonki Ferdynanda Oppenheima (wnuka pierwszego właściciela), która wspomagała ubogich i potrzebujących członków gminy żydowskiej w ówczesnym Breslau. Okres wojny to oczywisty kres świetności kamienicy. W 1941 roku budynek przejęli naziści, a mieszkający tam Żydzi należeli do pierwszych, którzy zostali wywiezieni na wschód. Po roku 1945, kiedy Wrocław stał się miastem polskim, Dom Oppenheimów wraz ze swoją żydowską historią odszedł w niepamięć – informuje Fundacja OP ENHEIM, która od 2013 roku jest właścicielem budynku przy pl. Solnym 4.

Zabytek, jako jeden z nielicznych w stolicy Dolnego Śląska, przetrwał oblężenie i bombardowania Wrocławia bez uszkodzeń. Niestety po wojnie obiekt podupadł. Dawny blask przywróciła mu dopiero renowacja przeprowadzona w latach 2013 – 2018.

Renowacja kamienicy

Projekt przebudowy i rozbudowy budynku przygotowało wrocławskie biuro architektoniczne Major Architekci, przy współpracy z berlińskim studiem J. Mayer H. W ramach inwestycji przeprojektowana została zielona fasada kamienicy. Zakres prac obejmował też renowację barokowej klatki schodowej, wystroju i wyposażenia wnętrz, a także konserwację drewnianych podłóg i stropów, stolarki okiennej i drzwiowej oraz polichromii ściennych.

– Prace renowacyjne przy zabytkowej kamienicy przeprowadzone zostały w ścisłej współpracy z renomowanymi i doświadczonymi konserwatorami z Fundacji Deutsch-Polnische Stiftung Kulturpflege und Denkmalschutz. Z uwagi na wielką wartość zabytkowej tkanki architektonicznej i historycznej kamienicy, opracowany został specjalny program edukacyjny dotyczący renowacji obiektu dla polskich rzemieślników, który prowadzony był pod kierunkiem dyplomowanych mistrzów stolarstwa artystycznego z Görlitz i Wrocławia – opowiada Fundacja OP ENHEIM.

Prace budowlane zrealizował BUDIMEX, Warszawa, a drewniane elementy wyposażenia wnętrz odnowił Leszek Ukleja, AKANT Ośrodek Restauracji Mebli i Stolarki Budowlanej we Wrocławiu. Inwestorem przedsięwzięcia była Violetta Wojnowski.